Nowy Rok rozpoczęliśmy wspólnym spacerem.
Kiedy patrzę na pierwsze zdjęcie zapatrzonej Wiktorii w swojego Tatę i ten Jej delikatny, psotliwy uśmiech, od razu zima robi się cieplejsza i przyjemniejsza.
Kiedy jest On, to nic nie zastąpi Jego silnej, męskiej dłoni (nawet w rękawiczce!). Niby niewiele, ale dla Niej to bardzo dużo.
Oby takich spacerów we trójkę było więcej…

« WracaćKinta »

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.